چکیده :

حضرت مهدى(ع) ؛ كسى است كه بسيارى از علماء اهل سنت، علاوه بر اذعان بر اصالت مهدويت و صحيح دانستن احاديث آن، كتاب و رساله‌‌هايى تأليف كرده‌اند، تا نسل‌‌هاى بعدى، حقيقت و واقعيتى را كه در شرع مقدس بر زبان رسول اكرم(ص)  جارى شده، به خوبى بشناسند.

متن مقاله :

حضرت مهدى(ع) ؛ كسى است كه بسيارى از علماء اهل سنت، علاوه بر اذعان بر اصالت مهدويت و صحيح دانستن احاديث آن، كتاب و رساله‌‌هايى تأليف كرده‌اند، تا نسل‌‌هاى بعدى، حقيقت و واقعيتى را كه در شرع مقدس بر زبان رسول اكرم(ص)  جارى شده، به خوبى بشناسند. مؤلف كتاب «الامام المهدى(ع) » استاد على محمّد على دخيل، اسامى 205 نفر از بزرگان علماى اهل سنت را در كتاب خود آورده است، به اين ترتيب كه تعداد 30 نفر از آنان كتاب مستقلى درباره‌ی حضرت مهدى(ع)   نوشته‏‌اند و 31 نفر ديگر در كتاب‌هاى خود فصلى را به روايات مربوط به حضرت مهدى(ع)  اختصاص داده‏اند؛ 144 نفر از آنان به مناسبت‏‌هاى مختلف روايات حضرت را در كتاب‌‌هاى خود آورده‌اند كه اگر بخواهيم همه‌ی اين كتابها را ذكر كنيم، سخن طولانى مى‌شود و از تناسب بحث خارج مى‏‌گردد؛ لذا تنها برخی از علماء بزرگ اهل سنّت را نام مى‌‌بريم كه صحت احاديث مربوط به مهدى موعود را پذيرفته‌‌اند و از اوصاف و خصوصيات آن حضرت سخن گفته‏اند:

ابوبكر محمّد بن على، معروف به محيى الدين عربى(560 ـ 638 هـ . ق)

او مؤلف كتاب «الفتوحات المكيّة» است؛ وی درباره‌ی مهدى موعود(ع)  مى‏نويسد: «انّ للّه خليفة يخرج وقد امتلأت الارض جورا وظلما فيملؤها قسطا وعدلاً لو لم يبق من الدنيا الا يوم واحد طوّل اللّه ذلك اليوم حتّى يلى هذاالخليفة من عترة رسول اللّه من ولد فاطمه يواطى اسمه اسم رسول اللّه(ص)  »(الفتوحات المکیه، ج 3، ص 328 – 327) «خداوند را خليفه‌اى است كه روزى ظاهر مى‌شود و ظهورش زمانى اتفاق مى‌افتد كه دنيا پر از جور و ستم شده باشد و آن حضرت دنيا را پر از عدل وقسط مى‌فرمايد و اگر از عمر دنيا يك روز بيشتر نماند، خداوند آن روز را آن قدر طولانى مى‌گرداند تا اين خليفه، كه از عترت رسول اكرم(ص)  از اولاد فاطمه زهرا(س)  و نامش با نام رسول خدا(ص)  يكى است، حكومت را به دست گيرد».

سبط ابن جوزى (م 654 ه)

وى صاحب كتاب «تذكرة الخواص» است و درباره‌ی امام مهدى(ع)  مى‏نويسد: «فصلٌ فى ذكر الحجّة المهدى هو محمّد بن الحسن بن على بن موسى الرضا... كنيته ابو عبداللّه وابوالقاسم وهو الخلف الحجة صاحب الزمان القائم المنتظر والتالى وهو آخر الائمة انبأنا...» «فصلى در ذكر حجت مهدى؛ محمّد فرزند حسن بن على بن موسى الرضا...است. کنیه‌اش ابو عبدالله و ابوالقاسم و القابش: خلف، حجت، صاحب الزمان، قائم، منتظر و تالی است و او آخرین فرد از ائمه‌ی دوازده‌گانه است».

على بن محمّد المالكى(ابن الصباغ) (متوفى 855 هـ. ق)

وى كه صاحب كتاب «الفصول المهمة فى معرفة احوال الائمة» است، درباره‌ی فضايل حضرت مهدى(ع)  می‌‏نويسد: «الفصل الثانى عشر فى ذكر ابي القاسم محمّد الحجة الخلف الصالح ابن ابى محمّد الحسن الخالص وهو الامام الثانى عشر». «فصل دوازدهم در بيان حالات ابوالقاسم محمّد حجت وخلف صالح فرزند ابو محمد حسن عسكرى، كه امام دوازدهم است، مى‏‌باشد.» آن حضرت پيش از قيام خود دوبار غيبت اختيار مى‏‌کند که يكى طولانى‌تر از ديگرى است. غيبت نخستين او به غيبت صغرا مشهور است؛ مدت آن كوتاه و از ولادت او آغاز می‌شود و با پايان سفارت در ميان او و شيعيانش خاتمه مى‏‌پذيرد؛ اما غيبت كبرا و طولانى پس از نخستين غيبت اوست كه در پايان آن، حضرت با شمشير قيام خواهد فرمود، چنان كه خداى تعالى مى‏‌فرمايد: «پس از ذكر در زبور نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته‌ی من به ارث برند».(انبیاء/ 105)

اسماعيل بن عمر بن كثير شافعى معروف به ابن ابى كثير(701- 774)

وى محدث، مورخ، مفسر، فقيه و مؤلف كتاب «البداية و النهاية» است و در كتاب خود مى‏‌نويسد:. «فصلٌ فى ذكرالمهدى الذى يكون في آخر الزمان وهو احد الخلفا الراشدين والائمة المهديين...» «بدان، مهدى كه در آخر الزمان ظهور خواهد كرد، او يكى از خلفاى راشدين و امامانى است كه خداوند آنان را به سوى حق هدايت فرموده است» و اين گفته‌ی احاديث است كه از رسول خدا(ص)  روايت شده كه او در آخر الزمان ظهور خواهد كرد و من هم گمان مى‏‌کنم ظهور آن حضرت قبل از نزول عيسى خواهد بود، چنان كه روايات بر اين مطلب دلالت دارند». امام احمد حنبل به سند خود از حجاج نقل كرده كه گفت: از على شنيدم كه مى‏‌گفت: رسول خدا(ص)  فرمود: اگر از عمر دنيا جز يك روز نماند، در همان روز خداوند مردى را از ما بر مى‏‌انگيزد كه زمين را پر از عدل و داد كند، همان‏‌گونه كه از ظلم پر شده باشد». (کتاب النهایة، ج 1، ص 7 – 106)

جلال الدّين سيوطى شافعى (749 ـ 911 ه)

وى امام، حافظ، مورخ، اديب، جامع علوم و صاحب كتاب «الحاوى للفتاوى» است. وى در همين كتاب بخشى را به احاديث مهدى(ع)  اختصاص داده و آن را «العرف الوردى فى اخبار المهدى» ناميده است و در آغاز آن مى‏‌نويسد: «سپاس خداى را و درود بر بندگان برگزيده‌اش. اين بخشى است كه در آن احاديث و آثار وارده درباره‌ی مهدى را جمع آورى كردم و در آن چهل حديثى را كه حافظ ابونعيم گرد‌آورى كرده است تلخيص نموده و آنچه را از قلم وى افتاده بود، بدان اضافه كردم».        

منبع : نشريه شيعه شناسي ،